Na de afgelopen week moesten we gewoon even weg uit huis, even uitwaaien en bezig zijn met andere dingen dus vanmiddag zijn we lekker met de meiden op pad gegaan voor een lekkere wandeling. We gingen naar de Bakkeveense Duinen, een gebied wat ik al tijdenlang graag eens zou bezoeken.
Het tripje begon echter weer met stress alom. Eenmaal hier de hoek om sprong er namelijk een zwarte hond, heb niet goed het ras kunnen zien leek me een kruising met wat labradorbloed in zich maar in de snelheid durf ik dit niet zeker te zeggen, maar goed sprong er dus een zwarte hond midden op de weg (een weg waar je flink hard mag rijden). Iedereen volop de rem dus en een vrouw zetten het op een rennen om naar de hond te gaan maar voor we het wisten was die alweer verdwenen. Hij ging richting de dierenarts en aangezien zijn snelheid te snel was om rennend bij te houden zijn wij met de auto achter de hond aangereden in de hoop hem te kunnen vangen bij de dierenarts, maar helaas hij rende door zo weer onze wijk in. Hier bleef die bij de hoek van een zijstraat staan dus ben ik uitgestapt, inmiddels met de worstjes voor mijn eigen meiden al in mijn handen in de hoop de hond daarmee te kunnen lokken. Hij/zij bleef even staan en keek me aan maar schrok toen weer ergens van en rende met de staart zo ver als maar kon tussen de poten verder de woonwijk in. Mijn moeder is de hond verder achterna gereden tot ze dit niet meer kon en ik ben ondertussen teruggelopen om de vrouw te vinden die eerder achter hem aanrende denkende dat zij zijn eigenaar was. Maar achteraf gezien bleek zij waarschijnlijk ook gewoon een geschrokken bijstander te zijn die gewoon de hond wou helpen net zoals wij. Maar goed om een lang verhaal kort te maken uiteindelijk zijn we de hond uit het oog verloren toen hij weer een kleine zijstraat in ging met een spurt. Een vrouw die haar hond aan het uitlaten was en hem zag langs rennen zei dat ze het in de gaten zou houden en het zou doorgeven als ze iemand zag die hem zocht en wij hebben na een tijdje rondrijden het toch maar opgegeven om nog verder te zoeken want inmiddels kon die wel alweer overal zijn. We hebben zojuist Amivedi gebeld om door te geven dat we de hond hier hebben gezien zodat er in ieder geval melding van is gemaakt mocht die binnenkort nog als vermist worden opgegeven, maar hopelijk is die uiteindelijk gewoon naar huis gerend en ligt die inmiddels alweer lekker warm en veilig in z’n mand thuis. Moet zeggen zit er wel mee in m’n maag hoor, vond het zo vreselijk om die hond zo angstig ervandoor te zien gaan maar ik weet gewoon dat we niet meer konden doen. Hij was te snel en vindingrijk. Ik hoop dus maar dat het is goed gekomen allemaal maar waarschijnlijk zal ik dat nooit weten.
Maar goed, uiteindelijk toch richting Friesland gereden want we wilde juist even weg van alle stress dus dit plan hebben we dan ook uitgevoerd ook! Het was even goed zoeken naar de ingang maar uiteindelijk vonden we het gebied wat we zochten (na wat hulp van een bewoner op 100m afstand van de parkeerplaats, lekker slim hahaha). Eevee was al helemaal door het dollen heen in de auto, wist precies wat haar te wachten stond! En ook Abby ging eenmaal daar helemaal los. Heb haar in tijden niet zo gezien! Poeh zeg blijkbaar had zij dit net zoals wij ook even nodig want ze vloog echt over de zandverstuiving met van die heerlijk pretoogjes. Ashley vond al dat zand wel even wennen dus in eerste instantie was het allemaal wel erg spannend voor ‘r maar al snel ging die staart omhoog en liep ze heerlijk mee te genieten van haar omgeving. We hebben uiteindelijk zo’n 2 uur gelopen met de meiden (al was het losloopgebied niet zo heel erg groot hoor, paar keer hetzelfde rondje en ook op een gegeven moment een tijdje gestopt ergens terwijl de meiden aan het rondrennen waren) en och wat hebben ze genoten zeg... Ze hebben als idioten achter de bal aan gerend, Eevee heeft weer tig vriendjes gemaakt (waaronder een pupje van 13wkn die niet wou lopen, nou met Eevee wel hoor samen rende ze heen en weer achter mekaar aan zo een schattig gezicht) en ze hebben ook lekker met hun neus de omgeving verkent. Kortom het was echt genieten! We hebben voor heel eventjes allemaal lekker onze gedachten kunnen verzetten en gewoon lekker kunnen genieten met de meiden en dat soort momenten zijn en blijven onbetaalbaar.

Na de wandeling zijn we nog even gestopt bij de grote M, hebben de meiden ook lekker meegesmikkelt aan de kip dus het was al met al echt een mooi dagje uit voor iedereen. Erg jammer dat er aan dat soort dagen ook altijd weer een einde moeten komen, maar helaas zo is het leven. We hebben het in ieder geval weer even heel leuk gehad en het natuurgebied beviel goed dus hopelijk komen we daar nog veel vaker in de toekomst!

Kijk voor nog meer foto’s op de Special Princess Hyve...